Το Αμάξι (the Carriage) - 1953

Keeping with the theme of the previous post, here is a a movie from the classic period of Greek cinema. In this opening scene the main character, Anestis, talks to no one in particular, except maybe his horse, about how he and his horse are coming to the end of there useful life. In spite of this, Anestis has no intention of replacing his horse.

This scene, then, sets up the rest of the movie which is about the ultimate end of the horse drown taxi -- which persisted in Greece much longer then it did in America but was already antiquated at the time of the movie, 1953 -- and therefore Ansestis' lively hood. But even as the older generation and professions face obsolescence, the younger generation, as represented by Anestis' son, has great difficulties in finding their place amidst the social upheavals and economic hardships that faced Greece in the years after World War II.

(Note, this scene is a bit confusing, as Anestis is not the one sitting as the scene opens, but rather is talking off screen to his own horse, also off screen.)

Ανέστης: Αχ, μωρέ γέρο. Αδυνάτισες. Κοκαλιάρη σε φωνάζουν πια. Μας πήραν τα χρόνια, ε; Έννοια σου και δεν σώθηκαν τα ψωμιά μας. Εμείς οι δυο θα ψοφολογήσουμε αγκαλιά. Άνδρες: Ανέστη, δώσε μου λίγο το πανί. Ανέστης: Είναι προχθές, μου έφεραν εκείνο το αλογάκι. Σε τιμή ευκαιρίας, λέει. Ρε τρελαθήκατε τις λέω; Τα γονο Δανδή μου με άλλο άλογό μου; Δεν βλέπω αυτό το αλογάκι με τον κοκαλιάρη σου; Ρε ουστ! Ο Άνδρες: Βρε ουστ! Ανέστης: Δεν ξέρετε τι σας γίνεται. Μπροστά στον Δανδή μου πιάνει χαρτωσιά άλλο άλογο; Έτσι, δεν είναι, γέρο; Ο Άνδρας: Ξέρεις τι σκέφτηκα, ρε Ανέστη; Να ποσάρουν ένα ραδιόφωνο; Ανέστης: Πού; Ο Άνδρας: Στ' αμάξι. Ανέστης: Τι να το κάνεις το ραδιόφωνο; Υπάρχει ωραιότερα μουσική... Ανέστης: Αυτά είναι για σας τους παλαιούς....

Skin and bones significant, salvage Reach one's end (die) cloth offspring Whoa! slight of hand fix myself old-fashioned

------ Μετάφρασης (translation)------

Ανέστης: Αχ, μωρέ γέρο. Αδυνάτισες. Κοκαλιάρη σε φωνάζουν πια. Μας πήραν τα χρόνια, ε; Έννοια σου και δεν σώθηκαν τα ψωμιά μας. Εμείς οι δυο θα ψοφολογήσουμε αγκαλιά.

Anestis: Ah, old thing. You're becoming thin. Soon they'll be calling you a sack of bones. The years are passing, eh? Without you we wouldn't have made our living. We're both headed to oblivioun together.

Man: Anestis, give me a cloth.

Ανέστης: Είναι προχθές, μου έφεραν εκείνο το αλογάκι. Σε τιμή ευκαιρίας, λέει. Ρε τρελαθήκατε τις λέω; Τα γονο Δανδή μου με άλλο άλογό μου; Δεν βλέπω αυτό το αλογάκι με τον κοκαλιάρη σου; Ρε ουστ!

Anestis: It was the day before yesterday they brought me that little horse. With a good price, it was said. Are you crazy, I said? The offspring of Dandy with another horse? I can't see my horse for your nag. There now!

Man: There now.

Anestis: Don't you know what you'd be doing? In front of Dandy

Ανέστης: Δεν ξέρετε τι σας γίνεται. You'd take my Dandy with a slight of hand? No, that's not going to happen my man.

Man: You know what I'm thinking about? I want to install a radio.

Anestis: Where?

Man: In the carriage.

Anestis: What would you do with a radio? You already have wonderful music - tak tak tak.

Man: That's for the old-fashion like yourself.