Βίρα Τις Άγκυρες (Anchors Away) -- 1950

This song by Giorgos Muzakis (Μουζάκης Γιώργος) is a piece in the genre of light popular music. Quite similar to what you would hear in America by, say Bing Crosby, at the time

Giorgos was an immensity productive composer, writer, and entertainer; most of his work was light popular music for theater, music hall and later TV. It's interesting to note that while the music is international the subject matter is very Greek, that of hopping on ship and leaving for far off shore for economic betterment these are the stuff of Greek popular, song, poetry, literature and legend since the begging of western history.



Βίρα Τις Άγκυρες (Anchors Away)

Μουσική: Γιώργος Μουζάκης
Στίχοι: Γιώργος Μουζάκης

Με στη φτώχεια και στην απονιά έχω ζήσει τα πι’ όμορφα μου χρόνια γι’ αυτό άνοιξε ναύτη τα πανιά για να φύγω απ’ αυτό τον ντουνιά Βίρα τις άγκυρες για ξένους τόπους να δουν τα μάτια μας άλλους ανθρώπους σ’ άλλα λιμάνια, σε ξένα μέρη μας πάει πρίμα μακριά τ’ αγέρι Βίρα τις άγκυρες και βάλε πλώρη μακριά απ’ το έρημο το φτωχοχώρι

heartlessness people raise, heave ho firstly (prima), boat bow(of a ship)

------ Μετάφρασης (translation)------

With all the poverty and heatlessness
I have to search for better times
For that I raise the sail
To leave from the every day people

Heave-ho the anchors for foreign places
To see new faces
Other shores or foreign places
The prime boat takes us far away
Raise the anchors, forward speed
far away from the deaseart of poverty.

Ο χαρούμενος αλήτης (The Happy Tramp) -- 1946

A favorite song of mine. In the vain of the happy tramp; I can't help but compare it with King of the Road, though that was written 20 years later. Though, in reality this song has more in musically and lyrically with vaudeville hobo songs of the 30s and 40s.



Ο χαρούμενος αλήτης (The Happy Tramp)

Μουσική: Μαλλίδης Γιώργος
Στίχοι: Μαλλίδης Γιώργος

Κι' αν είμαι φτωχός μου μένει ευτυχώς καρδιά από νέτο χρυσάφι κι' αν κάτι συμβεί κι’ αυτό θα διαβεί ποτέ μου δεν μένω στο ράφι τη φτώχεια γλεντώ με "λα φα σολ ντο" διαρκώς τραγουδώ σαν κανάρι τα κορίτσια κοιτώ και τα πλούτη πετώ γιατί έχω τη φτώχεια καμάρι Στους δρόμους γυρνώ γελάω ή πονώ με ήλιο με μπόρα με νέφη δεν έχω ψωμί σφυρίζω γραμμή ποτέ δεν μου λείπει το κέφι Στα κλαδιά τη φωλιά μου σαν να 'μαι πουλί κι’ αν δεν έχει ασανσέρ δεν με νοιάζει πολύ στους δρόμους γυρνώ με τον ουρανό παρέα μου τον γαλανό Αλήτης κι’ εγώ διαρκώς νοσταλγώ μα γέλιο τον κάνω τον πόνο κι’ αν κάποια φορά μου λείψ’ η χαρά τ’ αστέρια το ξέρουνε μόνο μου στέκει αδελφός του ήλιου το φως που κάθε μου ελπίδ’ ασημώνει κι’ έχω στη σιγαλιά συντροφιά τα πουλιά τη πηγή τα λουλούδια το χιόνι Στους δρόμους γυρνώ γελάω ή πονώ...

simple happens, cross shelf(bench) As in Do, Re Mi, Fa ... wealth pride downpour, couds whistle always

------ Μετάφρασης (translation)------

Even though I'm poor, I'm left lucky
My heart is of simple gold
And if something happens or crosses me
Never will I be put on the shelf
I laugh at poverty with a La Fa So Do
I watch the girls and disregard wealth
Because poverty is my badge.

In the roads I wonder whether I laugh or cry
With sun, rain or clouds
I might not have livelihood, but I whistle a tune
Never does my joy leave me

In the branches I make my home like a bird
I don't have an elevator, but it doesn't bother me
In the road I wonder with the sky
my gallant friends.

Alitis and I always reminisce
But but laughter sometimes turns
To pain, and my joy leaves
The stars know it
I stand with only their brother, the light of the sun
And all my hopes seem become unimportant
And I have the birds in quiet company the birds
the fountain, the flowers, the the snow

In the roads I wonder whether I laugh or cry
With sun, rain or clouds
I might not have livelihood, but I whistle a tune
Never does my joy leave me...

Η Ταμπακιέρα (Cigarette Box) -- 1950

Σοφία Βεμπο (Sofia Vembo) was a very popular singer during the 40s and 50s. With the attack on Greece by Mussilini on October 28th Greece entered WWII and Vembo's patriotic song lead her to be called the tragoudistria tis nikis.

In the late 40s and 50s lent her smokey voice to number of songs renowned for their sultry, sophisticated and European style. The one below, Η Ταμπακιέρα, The Cigarette Box, is one of my favorites. I can't help but think of Marlene Dietrich when I hear it.



Η Ταμπακιέρα

Μουσική: Ιωσήφ Ριτσιάρδης
Στίχοι: Μ. Τραϊφόρος, Γ. Γιαννακόπουλος

Τι μου τη χάρισες αυτή την ταμπακιέρα, αφού για μένα πονηρά έχεις σκεφτεί; Κι αφού στο βάθος θέλεις να με κάνεις πέρα, τι μου τη χάρισες την ταμπακιέρα αυτή; Την ταμπακιέρα σου δεν έπρεπε να πάρω, γιατί τη βλέπω και βαθιά μελαγχολώ! Μέχρι που σκέφτομαι να κόψω το τσιγάρο, για να σε βγάλω μια στιγμή απ' το μυαλό! Ποτέ δε μ' άφησες να δω μιαν άσπρη μέρα και σου γουστάρει πάντα να με τυραννάς! Κι ίσως μου χάρισες αυτή την ταμπακιέρα για να μου γίνει και το κάπνισμα βραχνάς!

| | Δις

------ Μετάφρασης (translation)------

Why did you gave me this cigarette case
since you have thought slyly about me

and basically you want to keep me away
why did you gave me this cigarette case?

You never let me see a happy day
and you always liked to torture me

I shouldn't have taken your cigarette case
because I see it and fall into deep melancholy

and even I think about quitting smoking
so that I can send you away from my mind for just a moment

and maybe you gave me this cigarette case
so that smoking would also turn into nightmare for me

Πέφτουν της Βροχής οι Στάλες (The raindrops fall) - 1950

Song about being locked out.



Πέφτουν της Βροχής οι Στάλες

Μουσική: Τσιτσάνης Βασίλης
Στίχοι: Τσιτσάνης Βασίλης

Πέφτουν της βροχής οι στάλες και εγώ κάθομαι στις σκάλες Θα ’θελα να μπω σαν πρώτα μα κρατάς κλειστή την πόρτα Τι- τι θέλεις και την κλείνεις να μπω με- μέσα δε ’μ' αφήνεις Είναι συννεφιά και μπόρα και τι θ' απογίνω τώρα Απορώ τι σου έχω φταίξει άνοιξε- άνοιξε θα βρέξει Πέφτουν τις βροχής τις στάλες και εγώ κάθομαι στις σκάλες

| | Δις

downpour be puzzled

------ Μετάφρασης (translation)------

The raindropss fall
And I'm sitting on the stairs

I'd like to enter the door
But you're holding it shut

Why, why do you keep it closed
Let me come inside

It's a cloudy downpour
And what's to become of me now?

I'm puzzled. How am I to blame
Opened, open the rain

The raindropss fall
And I'm sitting on the stairs

Το Αμάξι (the Carriage) - 1953

Keeping with the theme of the previous post, here is a a movie from the classic period of Greek cinema. In this opening scene the main character, Anestis, talks to no one in particular, except maybe his horse, about how he and his horse are coming to the end of there useful life. In spite of this, Anestis has no intention of replacing his horse.

This scene, then, sets up the rest of the movie which is about the ultimate end of the horse drown taxi -- which persisted in Greece much longer then it did in America but was already antiquated at the time of the movie, 1953 -- and therefore Ansestis' lively hood. But even as the older generation and professions face obsolescence, the younger generation, as represented by Anestis' son, has great difficulties in finding their place amidst the social upheavals and economic hardships that faced Greece in the years after World War II.

(Note, this scene is a bit confusing, as Anestis is not the one sitting as the scene opens, but rather is talking off screen to his own horse, also off screen.)

Ανέστης: Αχ, μωρέ γέρο. Αδυνάτισες. Κοκαλιάρη σε φωνάζουν πια. Μας πήραν τα χρόνια, ε; Έννοια σου και δεν σώθηκαν τα ψωμιά μας. Εμείς οι δυο θα ψοφολογήσουμε αγκαλιά. Άνδρες: Ανέστη, δώσε μου λίγο το πανί. Ανέστης: Είναι προχθές, μου έφεραν εκείνο το αλογάκι. Σε τιμή ευκαιρίας, λέει. Ρε τρελαθήκατε τις λέω; Τα γονο Δανδή μου με άλλο άλογό μου; Δεν βλέπω αυτό το αλογάκι με τον κοκαλιάρη σου; Ρε ουστ! Ο Άνδρες: Βρε ουστ! Ανέστης: Δεν ξέρετε τι σας γίνεται. Μπροστά στον Δανδή μου πιάνει χαρτωσιά άλλο άλογο; Έτσι, δεν είναι, γέρο; Ο Άνδρας: Ξέρεις τι σκέφτηκα, ρε Ανέστη; Να ποσάρουν ένα ραδιόφωνο; Ανέστης: Πού; Ο Άνδρας: Στ' αμάξι. Ανέστης: Τι να το κάνεις το ραδιόφωνο; Υπάρχει ωραιότερα μουσική... Ανέστης: Αυτά είναι για σας τους παλαιούς....

Skin and bones significant, salvage Reach one's end (die) cloth offspring Whoa! slight of hand fix myself old-fashioned

------ Μετάφρασης (translation)------

Ανέστης: Αχ, μωρέ γέρο. Αδυνάτισες. Κοκαλιάρη σε φωνάζουν πια. Μας πήραν τα χρόνια, ε; Έννοια σου και δεν σώθηκαν τα ψωμιά μας. Εμείς οι δυο θα ψοφολογήσουμε αγκαλιά.

Anestis: Ah, old thing. You're becoming thin. Soon they'll be calling you a sack of bones. The years are passing, eh? Without you we wouldn't have made our living. We're both headed to oblivioun together.

Man: Anestis, give me a cloth.

Ανέστης: Είναι προχθές, μου έφεραν εκείνο το αλογάκι. Σε τιμή ευκαιρίας, λέει. Ρε τρελαθήκατε τις λέω; Τα γονο Δανδή μου με άλλο άλογό μου; Δεν βλέπω αυτό το αλογάκι με τον κοκαλιάρη σου; Ρε ουστ!

Anestis: It was the day before yesterday they brought me that little horse. With a good price, it was said. Are you crazy, I said? The offspring of Dandy with another horse? I can't see my horse for your nag. There now!

Man: There now.

Anestis: Don't you know what you'd be doing? In front of Dandy

Ανέστης: Δεν ξέρετε τι σας γίνεται. You'd take my Dandy with a slight of hand? No, that's not going to happen my man.

Man: You know what I'm thinking about? I want to install a radio.

Anestis: Where?

Man: In the carriage.

Anestis: What would you do with a radio? You already have wonderful music - tak tak tak.

Man: That's for the old-fashion like yourself.

Τα Πεταλάκια (The Horseshoes) - 1950

A song about the sound of horseshoes on the road, complete with sound-effects. Maybe a bit corny but, but the song's cleverness in incorporating the rhythm of a horses gate give it a certain charm.

For the language learning it's a great source of basic vocabulary on horse riding.



Τα Πεταλάκια

Συνθέτης: Μανώλης Χιώτης
Στιχουργός: Ν. Ρούτσος

Για να βρεις κυρά μου γούστα πάμε τσάρκα με τη κούρσα να κρατάς το χαλινάρι όλο σκέρτσο και καμάρι Τάκα τάκα τάκα τα πεταλάκια ντρίγκι ντρίγκι ντρίγκι τα κουδουνάκια ντρίγκι ντρίγκι ντρίγκι τα κουδουνάκια τάκα τάκα τάκα τα πεταλάκια - Ρεφραίν - Θα τραβήξουμε δυο ούζα κι ο Ψαρής θα κάνει σούζα κι αν δεν πάρουμε χαμπάρι αγκαλιά θα μας τουμπάρει - Ρεφρέν - Στη πηγή θα σταματήσω τ' αλογάκι να ποτίσω κι αν γουστάρεις μάνι μάνι θα ξεζέψουμε στο χάνι - Ρεφρέν -

sally forth, sprint bridle Apple of one's eye horseshoe bell go to flight capsize jockey fountain like, without more ado unhitch, inn

------ Μετάφρασης (translation)------

To find my zest, madam
let up sally forth with a sprint
grab the bridle
all dark, the apple of my eye

taka, taka, taka the horseshoes
drinki, drinki, drinki, the bells
drinki, drinki, drinki, the bells
taka, taka, taka the horseshoes

To have our two ouzos
and Psaris will take to flight
And if we don't capsize
It will jockey my arms

- refrain -

In the fountain we'll stop
Watering my horse
And for my own thirst, without more ado,
we'll unhitch at the inn.

- refrain -

Τρικαλινή παλιά μου αγάπη (1950)

λεβεντιά (levendia) is a great word, basically the female equivalent of παλικάρι (palikari), or spirited youth.



Τρικαλινή παλιά μου αγάπη

Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης
Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης

Τρικαλινή παλιά μου αγάπη όλο ανάμνηση γεμάτη, ήρθα να σε συναντήσω και να σε και να σε γλυκοφιλήσω Τα βάσανα σ' έχουν τσακίσειk μα η ομορφιά δεν έχει σβήσει Είσαι βράχος. Πως αντέχεις; να μας πεις να μας πεις αυτά που έχεις Με τα τραγούδια σε γλεντούσα, κρυφά κρυφά σε λαχταρούσα. Είσαι λεβεντιά σε όλα βρε Τρικά βρε Τρικαλινή μαριόλα

| | | Δις | | | Δις

beat entertain crave dashing coy

------ Μετάφρασης (Translation) ------

Let me lie down and sleep
Trikalini, my old love all my memories are filled
I went to meet and
sweetly kiss you

Torments have beaten you down,
but your beauty is not extinguished,
you're a rock, how do you bear it
How do you do it
How do you do it

With songs I entertain you
Secretly, secretly I long for you

You're dashing with all
dear , cunning Trikalini